Leiderschap en consequentie zijn onmisbaar bij dit ras
Als fokker kom ik het vaak tegen: baasjes die hun Oudduitse herder uitsluitend positief willen trainen. Alles met beloning, koekjes en zachte woorden. Op zich een mooie gedachte want een hond leert beter met motivatie dan met angst. Maar bij een ras als de Oudduitse herder is alleen positief trainen simpelweg niet genoeg.
De Oudduitse herder is intelligent, zelfstandig en gevoelig. Dat maakt hem fantastisch om mee te werken, maar ook een hond die continu test waar de grenzen liggen. Wanneer de baas te lief of te onzeker is, neemt de herder het stuur over. Niet uit dominantie of kwaadheid, maar omdat er geen duidelijke leider aanwezig is.
Een hond als deze heeft structuur en leiding nodig. Dat betekent dat goed gedrag beloond wordt, maar dat ongewenst gedrag ook een duidelijke consequentie moet hebben. Dat kan iets kleins zijn het stoppen van aandacht, een duidelijke “nee”, of het beëindigen van een spel zolang de hond maar begrijpt: dit gedrag heeft gevolgen.
Zonder die consequentie ontstaat onduidelijkheid, en onduidelijkheid zorgt voor onrust. De hond gaat zelf beslissingen nemen, trekt aan de lijn, luistert selectief of beschermt te veel. En dan zeggen baasjes vaak: “Hij is eigenwijs.” In werkelijkheid mist de hond gewoon leiding.
Een goede trainer of baas is dus niet hard, maar duidelijk en eerlijk. Je hond weet waar hij aan toe is en voelt zich juist veilig bij grenzen.
Balans is de sleutel: belonen wat goed gaat, corrigeren wat niet mag.
Een Oudduitse herder die leiding heeft, bloeit op. Hij werkt met plezier, heeft rust in zijn hoofd en respect voor zijn baas. En dat is precies wat dit ras zo’n bijzondere kameraad maakt trouw, stabiel en vol vertrouwen in zijn leider. En niet te vergeten een fantastische familiehond!
